Ang Kahinaan ng Pagtawag sa ‘Hari’

Napanood ko muli ang video—tatlo beses. Isang cross mula sa midfield, isang flick-on ng tagapagtakip, at doon siya: ang ulo ni Messi ay bumatik sa bola nang sapat para maipasok ito. Walang galing. Walang drama. Tama lang… thud. Subalit, sumabog ang Twitter tulad ng Game 7 ng Finals.

Sa aking spreadsheet ng ‘Reaksyon sa Emosyon vs. Katumpakan’, ito ay isa sa pinakamalaking pagtaas na hindi makatwiran na nakita ko.

Kapag Hindi Kailangan ang Pagsisikap—Tanging Presensya

Hindi sila nagdiriwang ng goal. Nagdiriwang sila kay Messi. Hindi dahil sa teknika, vision o stats—bagaman napakataas iyan—kundi dahil sa identidad.

Hindi siya naglalaro ng football; siya’y nagpapahayag kung ano talaga ang football para sa milyon-milyon: sigla habang may pressure, paninindigan laban sa mga kalaban, at kontrol sa kababalaghan.

Alala ko siyang nakatira noong gabi ng tag-ulan noong Nobyembre 2021—walang goal, walang assist—ngunit naninindigan pa rin ang mga tagasuporta tulad baga’y nanalo na siya ng World Cup.

Ang Awit ng ‘Ang Nakakapagawa Ng Lahat’

Tama tayo: hindi na ito tungkol sa meritocracy. Ito ay myth-making nang malaki.

Nanalo siya ng lahat—anim na beses sa La Liga, dalawa sa Champions League (sa dalawang club), walong beses Ballon d’Or (oo, walo), at noong nakaraan? Finaly ay ipinunong yaong gold trophy matapos magmaliw-limampu taon.

Saka MLS—lahat umunlad tulad ng papel na basag—and yet siya’y lider ni Inter Miami patungong dalawang titulo habambuhay manatiling hinihingi pa ring gumamit ng sunglass kahit araw-araw man lamang.

Oo, naglaro pa rin siya nasa sakuna nang walang fanfare at nabigo man lamang pero ikalawa pa rin siya sa assists bawat laro among non-forwards.

Ngunit narito kung ano ang hindi makalkula ng anumang algorithm: gaano ka madali pang maniwala kay isang tao kapag patuloy kang nanalo—not because he’s perfect but because he never stops trying.