เส้นทางที่ไม่น่าเป็นไปได้สู่ชัยชนะ

เมื่อนกหวีดสุดท้ายดังขึ้นในบาเซิล แม้แต่แบบจำลองข้อมูลของฉันก็ยังอธิบายไม่ได้ว่าอังกฤษทำได้อย่างไร ในรอบน็อกเอาต์สามเกม สิงโตนักสู้นำเพียง 4 นาที 52 วินาที จากสถิติแล้ว ชัยชนะนี้ไม่สมเหตุสมผล - นั่นแหละที่ทำให้มันน่าทึ่งยิ่งขึ้น

พายุแห่งความยากลำบาก

การแพ้ฝรั่งเศส 1-0 ในเกมเปิดสนามควรจะเป็นหายนะ ทีมส่วนใหญ่คงล้มเหลวหลังจากเริ่มต้นแบบนั้น แต่正如ที่ฉันสังเกตในทีมแชมป์เปี้ยน บางครั้งคุณต้องการความวุ่นวายในตอนเริ่มเพื่อเผยให้เห็นตัวตนที่แท้จริง เมตริก xG (โอกาสทำประตูที่คาดหวัง) แสดงว่าฝรั่งเศสเหนือกว่า - แต่กลายเป็นจุดเปลี่ยนให้อังกฤษ

“ความโกลาหลตั้งแต่เกมแรก” วีคแมนกล่าวภายหลังด้วยน้ำเสียงเรียบง่าย นักยุทธศาสตร์ชาวดัตช์รู้สิ่งที่นักวิเคราะห์ส่วนใหญ่ไม่เข้าใจในตอนนั้น: ทีมนี้เติบโตจากการพิสูจน์ว่าความสงสัยนั้นผิด

โคลี เคลลี่: ปัจจัยพิเศษ

ข้อมูลประสิทธิภาพของฉันชี้ให้เห็นความจริงหนึ่ง - ไม่มีผู้เล่นคนไหนสร้างผลกระทบในช่วงสำคัญได้เหมือนเคลลี่:

• รอบก่อนรองฯ: ตก0-2 ให้สวีเดน ➝ 2 แอสซิสต์ ➝ ชนะจุดโทษ
• รองฯ: ทำประตูชัยนาทีที่119กับอิตาลี
• ไฟนอล: จุดโทษชี้ขาดชัย (110 กม./ชม. -เร็วที่สุดของยูโร) ตัวเลขไม่โกหก ผู้เล่นที่ไม่ได้อยู่ในทีมเริ่มต้นของวีคแมนกลายเป็นดาวเด่นในเกมตัดสิน

ความยืดหยุ่นเชิงกลยุทธ์

การตัดสินใจของวีคแมนท้าทายธรรมเนียม:

1. ปล่อยเคียร่า วอลช์หลังแพ้ฝรั่งเศส
2. เริ่มด้วยรัสโซ่แทนเจมส์ในรอบน็อกเอาต์
3. ย้ายโบรนซ์ลงเล่นกลางสนาม
4. ใช้เคลลี่เป็นตัวสำรองสร้างผลงาน แต่ละการเสี่ยงภัยสำเร็จด้วยการเตรียมตัวอย่างดี ข้อมูลแสดงให้เห็นว่าอังกฤษพัฒนาการป้องกันอย่างต่อเนื่องพร้อมยังคงการโจมตีตอบโต้

สถิติเบื้องหลังชะตา

อังกฤษสร้างประวัติศาสตร์สามอย่าง:

1. ทีมแรกที่ชนะยูโรหลังแพ้เกมเปิดสนาม
2. ทีมแรกที่คว้าถ้วยทั้งๆ ที่ตามหลังตอนพักครึ่งไฟนอล
3. ทีมแรกที่เล่นต่อเวลาพิเศษทุกเกมน็อกเอาต์ สถิติบอกว่าความเหนื่อยล้าจะเป็นหายนะ แต่กลับหลอมรวมเป็นจิตวิญญาณทีมที่แบบจำลองของฉันยังวัดค่าไม่ได้